Goed nieuws voor de fans fan de jongens in de 90’s. We kunnen onze volgende grote naam aankondigen die zal optreden tijdens de TMF Awards! Nie;and minder dan de jongens – ondertussen mannen – van East 17.
Toen East 17 eind 1991 in de schijnwerpers van Walthamstow stapte, hadden ze geen idee dat hun rebelse popmuziek zo’n storm zou veroorzaken. Het begon allemaal toen een jonge Tony Mortimer op het punt stond een solo-contract te tekenen met London Records. Maar de ex-manager van de Pet Shop Boys, Tom Watkins, zag meer potentie in een boyband die een tegenhanger zou zijn van Take That – een band waar bad girls verliefd op konden worden. Mortimer dacht dat de wereld een Britse versie van New Kids On The Block nodig had, en dat bleek geen slechte inschatting.
Hun debuutsingle uit 1992, “House Of Love”, verkocht 600.000 exemplaren en hun debuutalbum bereikte het volgende jaar de nummer 1-positie. De band had 18 Top Twintig hits, waaronder “Deep”, “Steam”, “Let It Rain”, “It’s Alright” en de kerstnummer 1 “Stay Another Day”, die vijf weken op nummer 1 bleef staan. Ze brachten vier Top Tien albums uit en verkochten meer dan twintig miljoen platen. Toen East 17 uiteenviel in 1997, was het een van de meest memorabele break-ups in de popgeschiedenis.
East 17 bestaat tegenwoordig uit Tony Mortimer, John Hendy en Terry Coldwell, maar dat was niet altijd zo. In 1991 werd Hendy, een schoolvriend van Mortimer, aangenomen als achtergrondzanger, terwijl Coldwell en Brian Harvey oorspronkelijk als dansers waren aangenomen. Maar toen Mortimer Harvey hoorde zingen tijdens een opnamesessie, besefte hij dat Harvey’s vloeiende R&B-stem perfect paste bij zijn eigen songwriting en rapstijl, en promoveerde Harvey tot leadzanger. Het werkte en al snel was East 17 overal, niet alleen in het VK, maar wereldwijd. “It’s Alright” maakte hen de grootste band in Mongolië, waar het zeven weken op nummer 1 stond in de Australische hitlijsten. Hun tweede album “Steam” uit 1994 bereikte nummer 1 en de epische ballad “Stay Another Day” leverde Mortimer een Ivor Novello Award op. In 1995 speelden ze voor 100.000 mensen op het Rode Plein in Moskou en zelfs de beveiliging danste en zong mee.
In 1997 stortte de wereld van East 17 in toen Harvey in een radio-interview suggereerde dat drugs cool waren en dat ecstasy je een beter persoon kon maken. Dit veroorzaakte een enorme mediastorm en leidde tot Harvey’s ontslag, waarna Mortimer vertrok en de band uit elkaar viel. Harvey kwam een jaar later terug, maar zonder Mortimer werkte het niet en de band stopte uiteindelijk.
Maar snel vooruit naar juni dit jaar, East 17 tekende bij FOD Records en Tony Mortimer nam de vocalen op zich. Hun nieuwe single “Can’t Get You Out Of My Mind (Crazy)” laat zien dat ze een nieuwe richting inslaan, met invloeden van Summer Of ‘69/Boys Of Summer Americana en bands als Coldplay en U2. Mortimer legt uit dat hij deze keer iets meer live wilde doen, geïnspireerd door Amerikaanse muziek en rock ‘n’ roll.
De nieuwe nummers zijn grotendeels geschreven door Mortimer zelf en zijn zeer persoonlijk. “Counting Clouds” gaat over zijn vrouw die een rugoperatie moet ondergaan en zijn belofte om samen op vakantie te gaan. “Crazy Fool” gaat over het niet kunnen uiten van je gevoelens in een relatie en “Broken Valentine” over een man die verliefd is op een vrouw die hem niet eens opmerkt. Coldwell draagt ook bij met twee nummers: “You Shine” en “Afterlife”, beide met een grootse sound.
En hoe zit het nu met East 17? Hun oude hit “House Of Love” werd gebruikt in een populaire T Mobile-commercial en tegenwoordig zou je eerder hun muziek in films met achtbanen en snelwegen horen. Maar één ding is zeker: ze zijn nog steeds ondeugend, onverschrokken en geliefd. Het is geweldig om ze terug te hebben!
